یکی از درد های بسیار شایع که گاهی به خود کشی منجر می شود نا امیدی از درگاه خداوند است،در مورد این موضوع مطالبی را در پست های قبلی نوشتم.اما همه سوال می کنند که درمان این درد خطرناک چیست؟به کدام پزشک باید مراجعه کرد که این درد را درمان نماید؟
راه های درمان نا امیدی:
1:اعتقاد به خدا یا«جهان بینی توحیدی»:جهان بینی توحیدی یعنی:بنده گان این گونه فکر کنند که ما از خدا هستیم و به سوی خدا هم بر می گردیم و آفرینش هر موجودی بدون هدف نیست و جهان با سنت های الهی اداره می شود،وقتی انسان این گونه فکر کند که برای ماندن در این دنیا خلق نشده است و در این دنیا مسافری است که هر لحظه ممکن است ماشین اجل او را به دیار ابدی بفرستد،از نرسیدن به حاجات دنیایی دل گیر نخواهد شد.چون این را می داند که بلاخره برای مشکلاتش پایانی وجود دارد و در مقابل تحمل سختی ها پاداشی در انتظار اوست.
همان گونه که خداوند به موسی  می فرماید:تو و برادرت با آیات من به سوى فرعون بروید،و در یاد من کوتاهى نکنید.به سوى فرعون بروید که طغیان کرده است.موسى و هارون گفتند:پروردگارا! از این مى ‏ترسیم که او بر ما پیشى بگیرد یا طغیان کند.خداوند فرمود نترسید،من با شما هستم همه چیز را مى ‏شنوم و مى‏ بینم.«1»
وقتی انسان این گونه فکر کند که خداوند او را می بیند و صدایش را می شنود و از مشکلاتش آگاه است و قدرت حل مشکلاتش را دارد بهتر می تواند در مقابل مشکلات صبر کند و مشکلات را این گونه تفسیر می کند:حتما در این مشکلی که خداوند او را حل نمی کند خیر و مصلحتی هست.
2:استمداد از خداوند:به این صورت که انسان دستان نیاز را به درگاه بی نیاز بلند کند و با تمام وجود بخواهد که نا امید اش را درمان کند و مشکلاتی که به وجود آورنده این درد هستند را حل نماید همان گونه که پیامبر در شب بدر،که مسلمانان در آستانه نا امیدی بودند دست به درگاه الهی برداشت و این گونه با خداوند نجوا کرد:
ابن عباس می گوید پیامبر«صل الله علیه وآله»در شب جنگ بدر به نماز ایستاده بود و گریه می کرد و اشک می ریخت و می گفت:بار خدایا وفا کن بدان چه با من عهد کردى و به سجده می رفت و زارى می کرد،خدای تبارک و تعالى به او وحى کرد ما بوعده خود وفا کردیم و تو را به وسیله پسر عمت على«علیه السلام» کمک دادیم و کشتار آنان بدست او است و در مقابل آنان که تو را مسخره کنند کفایت نمودیم،به خدا توکل کن و به او اعتماد نما که من بهترین کسم که به او توکل کنى،و او بهترین کسی است که به او«علی»اعتماد کنی«2»
اولیا و انبیاء الهی این گونه مشکلات سخت را حل می کردند و به جای نا امیدی از درگاه الهی با اشک و ارتباط مستمر نیرو می گرفتند.و این برای ما یک چراغ راهنما است که هنگام مشکلات از درگاه بی کران الهی مدد بگیرم.مانند دعای پیامبر در جنگ خندق زمانی که دشمن محاصره را شکسته بود.
                     
بقیه این مطلب ان شاالله در پست بعدی...
منابع در ادامه مطلب      
1: اذْهَبا إِلى‏ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغى‏ فَقُولا لَهُ قَوْلاً لَیِّناً لَعَلَّهُ یَتَذَکَّرُ أَوْ یَخْشى‏ قالا رَبَّنا إِنَّنا نَخافُ أَنْ یَفْرُطَ عَلَیْنا أَوْ أَنْ یَطْغى‏ قالَ لا تَخافا إِنَّنِی مَعَکُما أَسْمَعُ وَ أَرى‏«سوره طه آیات 43 تا 46»
2:عطا عن ابن عباس قال کان النبی ص لیلة بدر قائما یصلی و یبکی و یستعبر و یخشع و یخضع کاستطعام المسکین و یقول اللهم أنجز لی ما وعدتنی و یخر ساجدا و یخشع فی سجوده و یکثر التضرع فأوحى الله تعالى إلیه قد أنجزنا وعدک و أیدناک بابن عمک علی و مصارعهم على یدیه و کَفَیْناکَ الْمُسْتَهْزِئِینَ به فعلینا فتوکل و علیه فاعتمد فأنا خیر من توکلت علیه و هو أفضل من اعتمد علیه.
3:متن عربی و منبع دعایی که در تصویر نوشته شده است:عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ کَانَ دُعَاءُ النَّبِیِّ ص لَیْلَةَ الْأَحْزَابِ- یَا صَرِیخَ الْمَکْرُوبِینَ وَ یَا مُجِیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّینَ وَ یَا کَاشِفَ غَمِّیَ اکْشِفْ عَنِّی غَمِّی وَ هَمِّی وَ کَرْبِی فَإِنَّکَ تَعْلَمُ حَالِی وَ حَالَ أَصْحَابِی وَ اکْفِنِی هَوْلَ عَدُوِّی«کزیده کافی ج 1 ص 330»